Η διαδρομή μου μέσα από το συμβουλευτικό σταθμό του ΚΕΘΕΑ ως εθελόντρια στο πλαίσιο της ψυχοθεραπευτικής εκπαίδευσης μου

Υποχρεωτική Θεραπεία Ουσιοεξαρτώμενων | ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

Στη διάρκεια της εκπαίδευσης μου στο ψυχολογικό κέντρο Χανιών χρειαζόταν να πραγματοποιήσω 160 ώρες εθελοντικής εργασίας σε μια δομή ψυχικής υγείας ως μια από τις προϋποθέσεις αποφοίτησης μου ως σύμβουλος ψυχικής υγείας/ψυχοθεραπεύτρια.

Είχα την ευκαιρία αυτές τις ώρες να τις πραγματοποιήσω στο βραδινό συμβουλευτικό σταθμό απεξάρτησης Κεθεα Διάβαση. Παρόλο που οι απαιτούμενες ώρες εθελοντικής μου εργασίας συμπληρώθηκαν σε διάστημα 6 μηνών αποφάσισα να παραμείνω για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Ο συμβουλευτικός σταθμός απεξάρτησης Κεθεα Διάβαση αποτέλεσε τη δυνατότητα να έρθω σε επαφή με μεγάλο αριθμό εξυπηρετούμενων με κύριο αίτημα την απεξάρτηση από τις ουσίες, έχοντας την ευκαιρία να εμβαθύνω στην κλινική και θεραπευτική αντιμετώπιση αλλά και να εκπαιδευτώ σε ομάδες κινητοποίησης των μελών, σε δράσεις και διαδικασίες με μέλη του προγράμματος και ενημερωτικές δράσεις.

Η διαδρομή της εκπαίδευσης μου με την παράλληλη εθελοντική εργασία σε πλαίσιο απεξάρτησης ουσιαστικά αποτέλεσε μια συνάντηση της θεωρίας με τη πράξη.

Μιας συνάντησης που αποκόμισα περισσότερη σοφία, κατανόηση, ενσυναίσθηση και νοιάξιμο για τον “άλλον”, τον διαφορετικό αλλά κυρίως στο να μη πάψω να αγωνίζομαι για έναν καλύτερο κόσμο.

Προερχόμενη και γαλουχημένη από τον κλάδο των κοινωνικών επιστημών όπου τα πάντα αναλύονται κοινωνικά δεν θα γινόταν να μη πω ότι η θεραπεία και ο δρόμος της αυτογνωσίας και αυτοεξέλιξης είναι και πράξη πολιτική.

Αν κάτι κρατώ είναι ότι για να αλλάξουμε τον κόσμο γύρω μας πρέπει να ξεκινήσουμε από τον ίδιο μας τον εαυτό. Να προσπαθούμε να πραγματώσουμε όλες τις δυνατότητας μας, να διεκδικήσουμε να γίνουμε αυτό που πραγματικά επιθυμούμε και είμαστε μα πάνω από όλα να παραμείνουμε “άνθρωποι”

Σε αυτά τα δύο χρόνια ως εθελόντρια ένιωσα βαθιά ευγνωμοσύνη που ένα πλαίσιο με αγκάλιασε και με δίδαξε ότι ο δρόμος της θεραπείας, και ειδικότερα της απεξάρτησης μπορεί να είναι σκληροτράχηλος, επίμονος και επίπονος αρκετές φορές αλλά συνάμα πόσο βαθιά όμορφο είναι να βλέπεις ανθρώπους να ξαναγεννιούνται, να διεκδικούν και να προσπαθούν να γίνουν αυτό που πραγματικά μέσα τους είναι.

Leave a Reply

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  Change )

Twitter picture

You are commenting using your Twitter account. Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  Change )

Connecting to %s

%d bloggers like this: